Gebroken

Lizet Bakker
15 april 2018

Stuk. Bekrast. Gebroken. Vandaag reed ik nietsvermoedend op de A12. Plotseling begon een of andere eikel achteloos z’n afval uit zijn raam de weg op te gooien. Het gevolg: m’n auto onder de krassen en een gebroken spiegel. Daar reed ik dan, in een beschadigde wagen. En het was niet het eerste materiële ongeluk:

  • Mijn auto is alweer 21 jaar oud. Hij komt jaarlijks nog steeds keurig door de APK-keuring heen, maar natuurlijk zijn er na al die jaren wel wat deukjes en krasjes te zien. En na vandaag zijn daar weer nieuwe littekens aan toegevoegd.
  • Twee weken geleden had ik mijn telefoon. Ik liet deze per ongeluk vallen. Hop, een scherm vol barsten.
  • Sinds een paar dagen heeft het touchpad van mijn laptop het begeven.

Niets blijft eeuwig gloednieuw.

Alles wat je gebruikt gaat vroeg of laat kapot. Op alles kunnen krassen, deuken en barsten verschijnen. En dan?

  • Je kunt er simpelweg geen aandacht aan besteden
  • Je kunt de beschadiging bedekken, zodat niemand het ziet
  • Je kunt het (laten) repareren
  • Je kunt iets nieuws ervoor in de plaats kopen
  • Je kunt erover blijven klagen
  • Je kunt blij zijn dat het slechts bij oppervlakkige schade is gebleven

Dat geldt voor materiële zaken.

Wat doe je met een hart dat beschadigd, gedeukt, of zelfs gebroken is?

Is jouw hart nog helemaal ‘nieuw’?

De kans is groot dat het in de loop der jaren de nodige emotionele klappen te verwerken heeft gekregen en dat er nu een paar littekens op zitten. Of misschien is je hart wel eens letterlijk beschadigd geweest.

Je kunt in je jeugd slachtoffer zijn geweest van pesten. Je kunt je verwaarloosd gevoeld hebben, de mensen om je heen gaven je onvoldoende liefde en aandacht. Eenzaamheid kan een grote rol gespeeld hebben bij het beschadigen van jouw hart. De littekens kunnen ook ontstaan zijn door stukgelopen relaties, overleden geliefden, een ontslag, enzovoort. Het kan zijn dat je iets hebt meegemaakt dat zo ingrijpend was dat je hart niet meer op dezelfde manier klopt als voorheen.

Zoals gezegd kan je hart ook letterlijk beschadigd raken. Bijvoorbeeld als je een keer een hartinfarct hebt gehad. Of als je last hebt van chronische paniekaanvallen waardoor je hartslag verstoord raakt en je bloed niet meer goed kan doorstromen.

Je ontkomt in het leven gewoonweg niet aan krassen, deuken en andere beschadigingen. De vraag is: hoe ga je ermee om?

Eigenlijk verschilt het omgaan met een gebroken hart niet van bovenstaande manieren waarop je je gehavende spullen behandelt. Het enige wat je niet kunt doen is een nieuw hart kopen, maar de rest van de opties is ook hier van toepassing:

  • Je laat je hart gewoon voor wat het is en negeert de schade
  • Je verbergt je pijn voor de buitenwereld en laat het aan niemand zien, misschien uit trots, misschien uit schaamte.
  • Je probeert op pro-actieve wijze je hart te repareren met doelgerichte gesprekken, professionele hulp, etc.
  • Je klaagt bij iedereen steen en been over hoeveel jij wel niet moet lijden, dat niemand je begrijpt en dat het leven zo oneerlijk is
  • Je bent blij en dankbaar dat je hart ondanks alles nog klopt en dat je nog leeft

Alle beschadigingen die je hart oploopt worden na verloop van tijd littekens.

Een verwonding verdwijnt nooit helemaal, maar slijt wel en wordt steeds minder voelbaar. Wat je wel moet doen is er aandacht aan besteden. Laat emoties toe, loop niet weg voor de pijn die je voelt. Hoe ga jij met om met een gebroken hart? Op dezelfde manier als krassen op je auto, telefoon, televisie of huis? Of heb jij een andere strategie?

Voor een gezond hart kan ik deze hartmeditatie van harte(!) aanbevelen.