Moe, futloos en niet vitaal? Je eigen schuld of niet...

Het leven is niet altijd een feest.
Er zijn pieken en met dalen.
En je ziet ze niet altijd aankomen.

Iedereen gaat wel eens door een diep dal. De cijfers liegen niet:
– 9 miljoen mensen met een chronische ziekte
– 1.3 miljoen mensen met burn-out verschijnselen
– 20% van alle volwassenen krijgt te maken met depressieve klachten

Hoe kom je door een zware periode heen?
Het internet staat tegenwoordig vol met tips en oplossingen.
Dat is mooi, want het laat zien dat mensen elkaar willen helpen.

Ook ik probeer jou tips en oefeningen over vitaliteit mee te geven voor een gelukkiger leven. Dat doe ik zowel vanuit een persoonlijke als een professionele invalshoek.

Al die beschikbare informatie heeft ook een nadeel.
Want soms worden de tips gepresenteerd als ‘quick fixes’.
Het leven lijkt dan erg maakbaar.

Google een willekeurig probleem en er verschijnen vanzelf honderden oplossingen.

Als je depressief bent…
… slik je dagelijks medicijnen.
… ga je hardlopen of een pak je een andere sport op.
… sta je gewoon elke ochtend vroeg op.

Als je een burnout hebt…
… volg je een begeleidingstraject en kun je zo weer aan het werk.
… ga je na wat je grenzen precies zijn en bescherm je die beter.
… neem je een paar weken rust en bouw je het daarna rustig op.

Als je chronisch ziek bent…
… ga je regelmatig naar het ziekenhuis voor een evaluatie.
… pas je je levensstijl aan met gezondere voeding en meer beweging.
… doe je om de zoveel tijd een detox.

Als je te zwaar bent…

… eet je simpelweg minder en beweeg je meer.
… laat je je maag verkleinen.
… ga je na waarom je zoveel eet om zo die gewoonte te doorbreken.

Als je je baan verliest…
… solliciteer je gewoon net zo lang totdat je ander werk hebt gevonden.
… ga je er toch even heerlijk een jaartje tussenuit?
… is dat een teken dat er iets mooiers voor je in het verschiet ligt.

Als een dierbare overlijdt…
… moet je vooral dankbaar zijn voor alle mooie herinneringen.
… is dat de ultieme reden om het leven te koesteren.
… blijf je daar niet te lang bij stilstaan, maar ga je door.

Appeltje eitje, toch?

Er is altijd een snelle oplossing voor jouw probleem. Toch?

Is het leven echt altijd maakbaar?
Of is er ook een andere kant van de medaille?

Niet elk leed direct is op te lossen.
Soms mag je je even compleet uit het veld laten slaan.
Soms duurt het jaren om helemaal te herstellen.
Het leven kan heel hard zijn.

Hij is meestal niet snel, maar een oplossing is er wel altijd.
De keuze is aan jou.
Elk kleine stapje kan helpen.

Wat als jouw leven even niet maakbaar is?

Wat als het jou niet lukt en een ander wel?
Doe jij dan iets verkeerd?
Ben je dan niet goed genoeg?

Wat als je onverwacht ontslagen wordt, is dat je eigen schuld?
Je had toch beter je best kunnen doen?!
Wat als je chronisch ziek bent, is dat je eigen schuld?
Je had beter voor jezelf moeten zorgen!
Wat als te zwaar bent, is dat je eigen schuld?
Waarom eet je dan ook zoveel?!

Veel mensen voelen zich vaak schuldig.

Ze vinden van zichzelf dat ze harder moeten werken.
Dat ze positiever moeten denken.
Dat ze beter met stress om moeten gaan.
Dat ze beter hun best moeten doen.

En dat proberen ze ook.

Maar het lijkt nooit genoeg.

Dus is het je eigen schuld als je je zo schuldig voelt?

Nee. Maar het is wel een uitdaging.

Het is een uitdaging om jezelf niet te veroordelen als het leven tegenzit.

Je hebt niet alles in de hand.
Maar je hebt wel de kracht om te veranderen.

Je bent uniek.
Je leidt een uniek leven.
Je hebt een uniek lichaam.
Je hebt unieke gedachten.
Je hebt een unieke persoonlijkheid.

Wees trots op jezelf. Al dat geploeter, alle twijfels en onzekerheden maken jou tot de mens die je bent.

Ze horen bij jou.
En we hebben ze allemaal.

Als coach spreek ik veel mensen die denken dat ze er alleen voorstaan.
Dat is niet zo.

Ook ik worstel met vitaliteit en heb veel dingen uitgeprobeerd om beter te worden.
En ik weet dat resultaten lang op zich kunnen laten wachten.

Bijna drie jaar geleden werd ik ziek.
Enkele maanden later werd er chronische darmontsteking vastgesteld.
Dat was een klap in mijn gezicht.
Ik voelde mij geen chronisch zieke. En zo wil ik mezelf nog steeds niet noemen.

Ik houd niet van medicijnen slikken.
Dus ging ik aan de slag met diëten, therapieën, natuurlijke supplementen, coaching, en meer.

Een paar jaar later voelde ik me gezonder. Ik zat op de goede weg.
Maar de darmontsteking is er nog. En soms is hij zelfs heviger.

Op een avond zat ik bijvoorbeeld op de bank en had zin in iets lekkers.
Ik pakte een paar chocolaatjes uit de voorraadkast.
Niet bepaald goed voor ontstoken darmen. Toch kon ik het niet laten.
En achteraf voelde ik me schuldig.

Ik eet iedere dag gezond. Ik beweeg meer dan voldoende.
En toch, als ik een keertje een foutje maak, voel ik mezelf schuldig.

Ik ben dan veel te hard voor mezelf. Dat weet ik.
Maar er is altijd dat stemmetje in m’n achterhoofd dat fluistert: ‘niet doen!’

Want ik ben nog niet beter.

Doe ik het dan niet goed? Kies ik er zelf voor om ziek te blijven?

Jij en ik zijn niet perfect. We gaan soms de fout in.

Maar dat is geen reden om jezelf naar beneden te halen.

Laten we met liefde naar onszelf en naar elkaar kijken.
Laten we leren luisteren.
Naar pijn. Naar verdriet. Naar twijfels.

En ook naar schuldgevoelens.
Want een gebrek aan vitaliteit is lang niet altijd onze eigen schuld.

Ja, er staat heel veel informatie op het internet.
Maar er is niet zoiets als onmiddellijk succes.
En achter je computer zit je alleen.
Je kunt het gevoel hebben dat je alles zelf moet uitvogelen.

Dat hoeft niet.

Praat met anderen. Leer van elkaar.

Je staat er nooit alleen voor.