Neem jij je lichaam wel serieus?
Al jarenlang ben ik bezig met mijn lichaam: ernaar leren luisteren, de grenzen ervan verkennen en te luisteren als mijn lichaam rust nodig heeft. Als mijn lichaam wil dansen, huilen of gewoon lekker bewegen geef ik daar ongeremd aan toe. En dat voelt fijn! Lange tijd zat ik wat dat betreft in een flow en dacht dat ik mijn lichaam al door en door kende. Tot niet zo lang geleden toch even het tegendeel werd bewezen.
Ik zat in de flow
Alleen ging het een tijdje geleden bij mij ook even mis. Op een maandag ging ik kickboksen: een heerlijk uurtje volop er tegenaan. Stoten. Schoppen. Ontwijken. Battle Ropes. Zweten…! Toen kwam het tegen de bokszak trappen. Auw! Dat deed pijn. Doorgaan, dacht ik meteen, het zal er wel bij horen. En ik ging door. Buikspieroefeningen. Ik kwam omhoog tikte de grond aan tussen mijn voeten. Oh jee, wat zag ik daar? Een dik ei op mijn enkel. Dit kon niet goed zijn. Ik moest stoppen en de enkel koelen. En ineens drong de pijn vol tot mij door. Dit was echt niet goed! De training werd gestaakt. Verslagen ging ik naar huis en maakte een afspraak bij de fysiotherapeut.
Het bleek een kneuzing. Dat werd dus rust houden. Advies 1: luister naar je lichaam. Goed advies, maar ik negeerde het wel. Mijn lessen voor de maandag- en dinsdagavond zegde ik af, maar daarna wilde ik door. Dinsdagmiddag ging ik bij de therapeut langs. Die zei me dat ik vooral voorzichtig moest zijn. Advies 2: luister naar je lichaam en als je les wil geven, blijf dan zelf op een stoel zitten en vertel de cursisten wat ze moeten doen. Woensdagavond tijdens de les: een bootcamper. Advies 3: houd je rustig en leun niet teveel op je voet.
- Ik heb geen zin om thuis te zitten
- Ik ben bang dat als ik op een stoel les ga geven het een saaie boel wordt en de deelneemsters niet meer terugkomen (ietwat irreële gedachte)
- Ik wil geen advies van anderen op volgen
- Ik wil niet zielig zijn
- Ik wil niet zeuren
Pijn ontwijken
