In 2011 nam ik een levensveranderende beslissing. En dat was niet omdat ik een magische pil had geslikt! Goed kunnen bedenken, plannen en organiseren was geweldig. Maar ik wilde mezelf, mijn echte ik leren kennen. En ik was ervan overtuigd dat ik daarvoor uit mijn gedachtewereld moest stappen. In plaats daarvan moest ik beginnen met aandachtig luisteren naar mijn lichaam, mijn hart en mijn ziel.
Na enig wikken en wegen besloot ik uit mijn toenmalige onderneming te stappen, zonder dat ik wist wat de toekomst zou brengen. Ik ging twee keer per week boksen om alle emoties en frustraties eruit te kunnen gooien. Daarnaast bezocht ik een haptonoom, een cranio-sacraal therapeut en maakte meditatie een onderdeel van de dagelijkse routine.
Dankzij al deze nieuwe initiatieven leerde ik de signalen van mijn lichaam herkennen: wanneer het gestrest was, wanneer er opgekropt verdriet naar buiten moest. Het hernieuwde contact met m'n innerlijke zelf betekende een volledige acceptatie van eigen emoties. Alles mocht er zijn, voor alles mocht er tijd genomen worden.
