Bah...Doen wat je leuk vindt(?)

Het was april 2014 toen ik een plankje doormidden sloeg. Dat deed ik niet alleen voor de kick, of om te laten zien dat het mogelijk was. Nee, het was een letterlijk en figuurlijk toe slaan naar mijn doel. Waar wilde ik heen? Waar lag mijn focus? Samen met 10 andere ondernemers deed ik dit in Villa Vennendal in Nunspeet, tijdens een reünie van de deelnemers aan het Business Boost weekend zo’n drie maanden eerder. Iedereen had toen zijn of haar persoonlijke doel. Een eigen plankje dat doormidden moest. En nu zijn we precies twee jaar verder.

Ik vergeet nooit meer wat ik als doel had opgegeven. Ik schreef: ‘over twee jaar doe ik werk dat ik voor 80% leuk vind.’ En hier zit ik nu, twee jaar later, op mijn eigen bank. Genietend op een zaterdagmiddag van een heerlijk zacht schijnend zonnetje. Vanochtend heb ik drie uur buiten gelopen met mooi weer. Drie trainingssessies gegeven in de buitenlucht, op het gras, op een voetbalveldje. Drie vrouwen hebben zich deze ochtend in het zweet gewerkt, zodat ook zij snel hun doelen kunnen behalen: een betere conditie, een paar kilo afvallen en in hun kracht blijven geloven. En terwijl ik met ze meezweette kwamen er twee andere klanten voorbij gefietst die enthousiast gedag zwaaien en de sportende vrouwen aanmoedigden. Het was een typische werkdag By Lizet. Wat een zegen dat ik dit mag doen.

Ik durf dus te stellen dat ik mijn doel bereikt heb en van minstens 80% van mijn werkzaamheden oprecht geniet: van de coaching, de trainingen en de mensen die ik mag begeleiden. De afgelopen twee jaar heb ik vaak aan mijn plankje gedacht. Doen wat ik leuk vind, hoe ga ik dat bereiken? Het merendeel van de keuzes die ik afgelopen jaar heb gemaakt waren gericht op het beantwoorden van die vraag. Want ik wil de dingen doen die ik leuk vind, waar ik energie van krijg. Voor de komende jaren staan er daarom nog meer spannende plannen op de agenda.

Waren de te nemen keuzes altijd makkelijk? Nee, zeker niet. Er zijn dagen geweest (soms misschien wel weken) dat ik het even niet meer zag zitten en sterk aan mezelf twijfelde. Waar word ik nou eigenlijk echt blij van? Krijg ik nog wel nieuwe klanten? Hoe red ik het financieel? Stel ik mensen teleur? Blijf ik nog wel mezelf? Toch bleef ik ondanks deze vraagtekens doorzetten, want ik wist uiteindelijk wat ik wilde: 80% van mijn tijd besteden aan werk dat ik leuk vind. En gelukkig heb ik ook fantastische coaches gehad die me tot vervelens toe vragen stelden en me lieten voelen wat er werkelijk in mij zat. Ze lieten me nergens voor wegduiken. Geconfronteerd worden met pijn en verdriet is zeker niet makkelijk, maar je komt er altijd sterker uit!

Om de positieve lijn door te zetten komt er voor mij zeker weer een nieuw doel aan voor komend jaar of de komende twee jaar. Ik heb er zin in! Doen wat je echt leuk vindt. Ja, dat blijft toch een continue streven! Gisteravond had ik hier nog een gesprek over met een vriendin van mij.

Want is het wel ècht mogelijk om te doen wat je leuk vindt? Of is het eigenlijk niet veel meer dan een hype?