Stel je voor: je komt om 8.00 aan op je werk en je werkgever neemt je meteen even apart. Je krijgt namelijk de leiding over een gigantisch project. Omdat jij echt DE geschikte kandidaat ervoor bent. Je denkt meteen: ‘geweldig zo’n uitdaging, maar ook erg hard werken, overuren maken, veel verantwoordelijkheid en heel veel stress!’ Je voelt je overrompeld. Maar niet meteen ‘nee’ zeggen, toch nog even nadenken.
Diezelfde dag stromen er mailtjes binnen met taken, planningen en memo’s. En je hebt nog niet eens ‘ja’ gezegd! Omdat je stiekem weet dat je de stress er nu niet bij kunt hebben.
Dit is een van de vele verhalen die ik van mijn clientes hoor. Ze worden gepusht door leidinggevenden of bedrijfsartsen, laten zich verleiden door salarisverhogingen of kunnen geen ‘nee’ zeggen als ze worden gevraagd om in te vallen voor een zieke collega.
De angstvraag
Veel vrouwen (jij misschien ook) kiezen ervoor om hun werkgever trouw te blijven ten koste van zichzelf. Waarom doen we dit? Waarom zeggen we zo vaak ‘ja’ op momenten dat we eigenlijk ‘nee’ moeten zeggen, omdat we weten dat we iets niet willen doen of het even niet aankunnen?
Waar ben je bang voor als je ‘nee’ zegt? Ben je bang om je baan en daarmee je inkomen te verliezen? Ben je bang dat je in achting daalt bij je baas en voortaan niet meer geselecteerd wordt voor een nieuw project? Denk je dat je meteen door alles en iedereen wordt ingehaald als je ervoor kiest om even een stap terug te doen? Waar ligt precies jouw angst?
Wat ‘trouw zijn’ echt betekent
Angst kan een goede motivator zijn, maar niet als je daardoor jezelf telkens wegcijfert. Het idee dat de meeste vrouwen hebben is dat ze hun baas volledig trouw zijn als ze alles van hem of haar accepteren. Het woord ‘trouw’ omvat echter meer belangrijke factoren: eerlijkheid, oprechtheid en rechtschapenheid. En dus stel ik jou bij deze de brandende vraag: ben jij echt wel zo trouw aan je werkgever, als je niet eerlijk en oprecht zegt wat je denkt en voelt…?
Wat een werkgever het liefst heeft?
Laten we eerlijk zijn: het is toch niet het ideaalbeeld van de werkgever om blij te worden van een stelletje ja-knikkers dat constant over zich heen laat lopen, zich helemaal kapot werken en niet voor zichzelf kunnen zorgen? De werkgever wordt toch blij van: een werknemer die zegt wat ze denkt, op gepaste momenten haar grenzen aangeeft en een werkomgeving voor zichzelf durft te creëren waarin ze optimaal kan presteren.
Mocht ik ooit mensen in dienst nemen, dan hoop ik dat ze voor zichzelf durven te kiezen en goed voor zichzelf zorgen. Zal ik daar altijd blij mee zijn? Nee natuurlijk niet. Maar het is beter voor iedereen op korte, maar zeker op de lange termijn.
Mijn advies: denk aan jezelf! Jij bent jouw belangrijkste bezit. Hoe beter je zorgt voor jezelf, hoe beter je kunt zorgen voor anderen.
bianca van schie
op 29 Aug 2016Lizet
op 30 Aug 2016Marie-Louise
op 29 Aug 2016Lizet
op 30 Aug 2016Green tea
op 30 Aug 2016Lizet
op 31 Aug 2016Klaske
op 30 Aug 2016Lizet
op 31 Aug 2016