Pijn: het mag er zijn

Het is zo gemakkelijk om te schrijven en te praten over de mooie dingen van het leven. Gisteren wilde ik bijvoorbeeld een Facebookbericht plaatsen met de vraag: ‘wat is het leukste compliment dat jij deze maand hebt ontvangen?’ Waarom ik dat wilde? Om een positief signaal af te geven. Er zijn nu eenmaal heel veel mooie dingen in het leven en die mogen gevierd worden. Maar wat als het zwaar tegenzit en je die mooie dingen niet kunt zien?

Liefde en pijn zijn onderdelen van het menselijk bestaan.

Alleen heeft onze samenleving ons veelal geleerd om negatieve emoties te onderdrukken. Als kind konden we perfect aangeven wanneer we wat voelden, zonder schaamte of sociale rem. Maar naarmate we ouder worden leren we dat het niet zo goed is om je zo te laten leiden door negatieve emoties. Het verstand lijkt veel belangrijker. We willen ons liever gelukkig en vrolijk voelen en hebben daar veel voor over. Pijn, angst en verdriet negeren we liever; doorgaan! Toch kunnen we een hoop leren van verdriet en pijn, als we er bij stilstaan.

Dus bij deze wil ik graag een stukje pijn met je delen, omdat dit ook een plek verdient in het leven. Het hoeft niet genegeerd hoeft te worden, je bent niet meteen gek, een aansteller of verloren als jij je even rot voelt. Je hoeft je ook niet steeds af te vragen waarom je je af en toe rot voelt. Het gevoel is er. De pijn is er. Het is gewoon een feit. En hoe harder je voor dit feit probeert weg te rennen, hoe meer het aan je zal trekken.

Een paar weken geleden schreef ik een stuk over ‘bestaanspijn’: de pijn die je in het leven kan ervaren.

Als het bestaan pijn doet,
dan huil ik
dan schreeuw ik
dan snik ik
dan heb ik oneindige leegte

Als het bestaan pijn doet,
dan vergaan de bloemen
dan kleurt de lucht zwart
en zijn de mensen grauw

Als het bestaan pijn doet
dan ben ik klein
dan ga ik weg
dan ben ik kwijt

Als het bestaan pijn doet
reist het prikkeldraad omhoog
zijn de muren onbreekbaar
en zit ik het opgesloten

Als het bestaan pijn doet
dan voel ik me alleen
dan reik ik naar de hemel
en lijd

Als het bestaan pijn doet
wil ik het wegmoffelen
het verstoppen
er nooit meer naar kijken

Maar het bestaan doet pijn
het bestaan is niet vanzelfsprekend
in bestaan voel ik schuld
in bestaan voel ik leegte

In pijn
ben ik

in de diepte
ben ik
is alles (on)mogelijk
kan mijn hart kloppen

In pijn
leef ik

met pijn
heb ik liefde

door pijn
is er ongelofelijke kracht

in pijn
is er verbinding
in pijn
is er kracht

in pijn
ben ik
in pijn
ben jij
in pijn zijn wij

in pijn
zit kracht
en liefde