Het mag best wat kosten!

Je wilt lekker in je vel zitten. Ik wil lekker in mijn vel zitten. Je wilt je geliefd voelen. Ik wil me geliefd voelen. Je wilt tijd voor jezelf hebben. Ik wil tijd voor mezelf hebben. Je wilt je gevoel leren volgen. Ik wil mijn gevoel volgen. Je wilt energie hebben. Ik wil energie hebben. Jij wilt met plezier naar je werk gaan. Ik wil met plezier naar mijn werk gaan.

Misschien is niet al het bovenstaande op jou van toepassing. Maar het is wel op mij van toepassing. Ik wil alles: liefde, energie, tijd, oprechte gevoelens en lekker in m’n vel zitten. Ik weet namelijk hoe het is om die dingen niet te hebben. Geen energie omdat ik de ziekte van Pfeiffer had en later een flinke overspannenheid. Geen tijd omdat ik elke wakkere minuut besteedde aan m’n werk, vrienden en afspraken. Geen gevoel omdat ik dit probeerde te onderdrukken. Ik wilde wel plezier en blijdschap voelen, maar vooral geen angst, boosheid of verdriet.

Op dit moment lacht het leven mij weer meer toe. Het heeft mij wel een hoop gekost om dit te kunnen bereiken. Mijn baan, veel geld aan coaching en therapie (wat ik dus niet kon uitgeven aan lekker uit eten gaan, mooie kleding kopen of andere leuke dingen) en enorm veel energie (die ik niet kon steken in familie of vrienden ondanks dat ik er heel graag voor hen wilde zijn). Het kostte mij ook het ‘stoere zelfbeeld’ dat ik van mezelf had. Er zijn een hoop tranen gevloeid en reken maar dat dat erg vermoeiend is.

Waarom ben ik dan dit gevecht met mezelf aangegaan als het zoveel moest kosten? Omdat ik heel graag iets wilde wat toen dan toe buiten mijn bereik lag. Ik wilde weer in contact komen met mijn emoties, mijn gevoel en verstand weer op één lijn krijgen. Daarom was ik bereid om veel in te leveren: ik ‘voelde’ dat een dergelijke verandering nodig was.

Waarom vertel ik dit allemaal? Eerlijk gezegd weet ik het niet precies. Ik schrijf het in de eerste plaats van me af. Misschien wil ik er iets mee zeggen. Misschien ook niet. Wie zal het zeggen?

Al schrijvend kwamen er een paar losse gedachten bij me op:
– Ik lees zo vaak over ‘kant en klare’ oplossingen waarmee je probleemloos geluk en nieuwe energie vindt, terwijl ik het zelf een heel lang proces vind.
– Van sommige klanten hoor ik dat ze eigenlijk geen motivatie meer hebben om door te gaan met trainen of de coaching. Of ik zie dat ze halverwege een traject afhaken omdat het te zwaar is en ze vinden dat ze geen resultaat boeken.
– Ik heb vrienden en kennissen die niet naar een coach, trainer of psycholoog gaan omdat het te duur is, zo’n begeleider er toch geen verstand er van heeft, etcetera.

Blijkbaar raakt mij dat. Het maakt niet uit hoe lang jouw persoonlijke proces duurt, als je maar voor jezelf blijft kiezen. Soms betekent dat pauze houden, soms betekent het doorgaan. En het mag je ook wat kosten. Je mag er echt iets voor over hebben om je doel te bereiken en er echt voor willen gaan. Denk nooit dat de oplossing in hapklare brokken wordt opgediend, maar dat je er tijd, energie, geld en overtuiging in moet steken. Wanneer je jouw doel precies zult bereiken is niet altijd duidelijk. Maar ga er alsjeblieft voor. Kies voor jezelf!